Akrecija (astrofizika)

U astrofizici, izraz akrecija (lat. "accretio", bs. "srastanje")^[1] se koristi za najmanje dva različita procesa.

Prvi, i češći, proces je rast masivnog objekta gravitacijskim privlačenjem više tvari, obično srastanjem plinovite materije u akrecioni disk ^[2]. Akrecioni diskovi su uobičajeni oko manjih zvijezda ili zvjezdanih ostataka u blizini binarnih zvjezdanih sistema, ili crnih rupa u središtima spiralnih galaksija. Određena dinamika u disku je potrebna kako bi se omogućilo orbitirajućem gasu da izgubi ugaonu količinu kretanja i padne na središnji masivni objekt. Ponekad, to može rezultirati fuzijom zvjezdane površine.

Drugi proces je donekle analogan onom u atmosferskim naukama. U nebular hipotezi, akrecija se odnosi na sudar i lijepljenje ohlađenih mikroskopskih čestica prašine i leda, elektrostatski, u protoplanetarne diskove i protoplanetarne sisteme gasovitih divova, te eventualno dovodi do nastajanja planetizmala koja gravitacijski nagomilava više malih čestica i drugih planetezimala.

Korištenje pojma akrecioni disk za protoplanetarni disk dovodi do konfuzije oko planetarnog procesa akrecije, iako je najčešće slučaj da se oba procesa akreciona događaju istovremeno. T Tauri je primjer ovog fenomena.

1. ^ Astronomie - Planeten, Sterne, Galaxien. Mannheim: Der Brockhaus. str. 17. ISBN 3-7653-1231-2.
2. ^ "Science with the VLTI". European Southern Observatory. 8. 8. 2008. Pristupljeno 11. 4. 2011.